Gramofon tangencjalny Sony PS-X555es
Jednym z ciekawszych gramofonów, które ostatnio do nas trafiły, był gramofon tangencjalny Sony PS-X555es. Model ten produkowany był od roku 1983 aż do 1992. Należał do serii gramofonów z ramieniem „sterowanym” elektronicznie. Ten sposób kontrolowania pracy ramienia, firma Sony nazwała „biotracer”.
Wszystkie gramofony z serii „biotracer”, wyposażone były w napędy direct drive i silniki z kwarcową stabilizacją obrotów. Z założenia gramofony te miały działać na zasadzie „plug & play”. Drobne regulacje, takie jak wypoziomowanie gramofonu, miały być potrzebne jedynie przy pierwszym uruchomieniu, a za pozostałe kalibracje miała odpowiadać już tylko elektronika.
Poniżej widzimy rysunek pokazujący krok po kroku, jak uruchomić gramofon. Tak szczegółowo przedstawiała to instrukcja obsługi dołączana do gramofonu.
Pierwszym gramofonem z ramieniem „biotracer”, był model PS-B80. Protoplasta różnił się od swoich następców tym, że nie posiadał on przeciwwagi. Balans ramienia był ustawiany w pełni elektronicznie, bez udziału rąk użytkownika. W X555es przeciwwaga już jest i można ją znaleźć schowaną za plastikową osłoną, co można zobaczyć na poniższych zdjęciach.
Sony PS-X555es wyposażony został w ramię tangencjalne, które ma zbliżyć warunki pracy naszej wkładki (igły) gramofonowej, do warunków w jakich głowica nacinająca tworzy rowki w płycie. Więcej można o tym przeczytać, na przykład na stronie hifi.pl. Według instrukcji, na to krótkie ramię, mierzące zaledwie 5 1/8” czyli 130mm, zawiesić można wkładki ważące od 2,8 do 7,8 grama. Do zamontowania cięższej wkładki (maksymalnie do 12,3 grama) potrzebny jest dodatkowy ciężarek do przeciwwagi. Po wypoziomowaniu ramienia, siła nacisku igły regulowana jest oczywiście (jak wszystko w tym gramofonie) elektronicznie. Na przednim panelu umieszczony jest wyświetlacz i pokrętło do ustawienia siły nacisku.
Każdy z gramofonów Sony „biotracer”, był wyposażony w układ rozpoznający wielkość płyty, która została położona na talerzu. Fotoczujniki znajdujące się pod talerzem, wykrywają światło pochodzące z lampki umieszczonej na tylnej ściance gramofonu (widzimy ją na poniższym zdjęciu). Promienie świetlne docierają do czujników przez odpowiednio umieszczone otwory w talerzu. Siedmiocalowe single przykrywają tylko część otworów, a wszystkie są zaślepiane dopiero przez pełnowymiarowe LP. Dzięki takiemu systemowi, ramię gramofonowe „wie” gdzie znajduje się punkt startowy winylowego krążka. Jeśli na talerzu nie ma płyty, ramię nie obniży się i powróci do punktu spoczynku.
Technologia „biotracer” nie przyjęła się na rynku i firma Sony produkcję tych ciekawych gramofonów, zakończyła w roku 1984, po sześciu latach od premiery modelu PS-B80. W związku z tym, są to dosyć rzadko spotykane gramofony,a jeżeli już pojawiają się na portalach aukcyjnych, to ich ceny nie należą do najniższych. Tym bardziej cieszymy się, że mieliśmy okazję w Audio Autonomy zająć się tym jakże ciekawym gramofonem.
